Σύνταξη άρθρου: Σοφία Αλεξανδροπούλου

Επιμέλεια άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Το Καλοκαίρι έφτασε και όλοι μας, ιδίως τα παιδιά, τρέχουμε με χαρά στην παραλία. Δεν είναι λίγες όμως οι φορές που η βόλτα και το μπάνιο στη θάλασσα μπορούν να καταλήξουν σε μια λίγο ή πολύ δυσάρεστη κατάσταση, οι οποίες μπορούν να μας χαλάσουν και όλες μας τις διακοπές, αν δεν ξέρουμε να αντιμετωπίσουμε σωστά τα απρόοπτα και τα ατυχήματα. Πολλοί ξεχνούν πως η θάλασσα δεν είναι αστικό τοπίο αλλά μέρος της φύσης ακόμη και αν η πόλη ή το χωριό στο οποίο βρισκόμαστε εφάπτεται της παραλίας ή του γιαλού. Καραδοκούν λοιπόν πολλοί κίνδυνοι, όπως η θερμοπληξία, ο πνιγμός, η ρινορραγία, τα τσιμπήματα από σφήκες, μέδουσες, τσούχτρες κ.ά. . Για αυτό είναι απαραίτητο να έχουμε πάντα μαζί μας, στις θερινές μας εξορμήσεις, ένα καλά εξοπλισμένο κουτί πρώτων βοηθειών που μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά σε απλούς τραυματισμούς ή σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και το οποίο να περιλαμβάνει:

Υλικά

  • Ιατρικά γάντια
  • Ένα ψαλίδι
  • Ελαστικούς επιδέσμους
  • Κολλητική ταινία
  • Αυτοκόλλητες γάζες απλές και αποστειρωμένες σε διάφορα σχήματα και μεγέθη
  • Αντισηπτικό υγρό
  • Σύριγγες, κατά προτίμηση μιας χρήσης
  • Ένα κουτάλι για τα υγρά φάρμακα
  • Σκόνη σόδας
  • Θερμόμετρο, οπωσδήποτε
  • Ένα βιβλιαράκι με οδηγίες πρώτων βοηθειών είναι επίσης απαραίτητο

Φάρμακα

  • Παυσίπονα
  • Αντιπυρετικά
  • Αντισταμινικά χάπια
  • Αντιισταμινική αλοιφή
  • Αντιβιοτική αλοιφή
  • Χάπια για τη διάρροια
  • Χάπια για τη διάρροια
  • Αντιόξινα για το στομάχι
  • Γέλη (gel) για εγκαύματα
  • Κορτιζόνη ή αδρεναλίνη (μόνο εάν έχουν συνταγογραφηθεί από τον ιατρό μας)
  • Τα προσωπικά μας φάρμακα που δε χρειάζονται ψυγείο

Άλλα είδη πρώτης ανάγκης

  • Αδιάβροχος φακός
  • Αδιάβροχα σπίρτα ή αναπτήρας
  • Εντομοαπωθητικό
  • Σφυρίχτρα
  • Φορτισμένο το κινητό μας και με διαθέσιμη μονάδα επαναφόρτισης (power bank). Στο κινητό μας τηλέφωνο καλό είναι να είμαστε βέβαιοι πως έχουμε πληρώσει τον λογαριασμό του μήνα καθώς μπορεί να αποβεί μοιραίο να βρεθούμε χωρίς σύνδεση σε μια δύσκολη κατάσταση στην ερημιά ή σε μεγάλη δυσκολία. Περιττό να ειπωθεί πως όλοι πρέπει να γνωρίζουμε του αριθμούς έκτακτης ανάγκης: 166 (ασθενοφόρα του Ε.Κ.Α.Β.) και 112 (Ευρωπαϊκός Αριθμός Κλήσης Έκτακτης Ανάγκης).

Οι πρώτες βοήθειες επιτόπου, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να πετύχουν

Καταρχάς χρειάζεται γνώση. Καλό είναι λοιπόν κατά τη διάρκεια του χειμώνα να έχουμε παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο πρώτων βοηθειών. Αν όμως έχει συμβεί κάποιο ατύχημα και δεν έχουμε παρακολουθήσει, το πλήρες κουτί πρώτων βοηθειών είναι ούτως ή άλλως σωτήριο. Επίσης χρειάζεται μεγάλη ψυχραιμία και καθόλου πανικός. Ανάμεσα σε αυτά που πρέπει να κάνουμε, επιβάλλεται να αναζητήσουμε γιατρό ή νοσηλευτή, αν βρισκόμαστε σε μέρος με κόσμο. Αν υπάρχει ναυαγοσώστης απευθυνόμαστε και σε αυτόν.

Ας δούμε τι μπορεί να πάθει ένας παραθεριστής στην παραλία ή στη θάλασσα:

 

Θερμοπληξία

Η θερμοπληξία είναι η άνοδος της θερμοκρασίας του σώματος πάνω από 39° C. Πρόκειται για το αποτέλεσμα πολύωρης έκθεσης σε υψηλή θερμοκρασία χωρίς ταυτόχρονη χορήγηση υγρών. Ειδικά για τα μικρότερα παιδιά οι γονείς πρέπει να είναι σε μεγάλη εγρήγορση! Σε ακραίες (που όμως συμβαίνουν πιο συχνά από όσο φανταζόμαστε) καταστάσεις η υψηλή θερμοκρασία μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλική βλάβη ή ακόμα και θάνατο. Θερμοπληξία μπορεί να προκληθεί σε πολύωρη έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες, όπως κάτω από τον ήλιο ακόμα και μέσα σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο. Στο αυτοκίνητο, ιδιαίτερα τα μωρά και τα μικρότερα παιδιά, μπορούν να πάθουν θερμοπληξία, που μπορεί να είναι μεγάλη και ΑΚΑΡΙΑΙΑ ακόμα και σε όχι ιδιαίτερα ζεστές ημέρες. Σημαντικό λοιπόν κρίνεται να λαμβάνονται μέτρα πρόληψης, όπως είναι η αποφυγή πολύωρης έκθεσης κάτω από τον καυτό ήλιο, να ακολουθούμε τις οδηγίες που δίνονται σε περιόδους καύσωνα. Να μην αφήνουμε για κανένα λόγο μέσα σε σταθμευμένο αυτοκίνητο παιδί και κατοικίδια ζώα. Το λίγο ανοικτό παράθυρο του αυτοκινήτου δεν αποτρέπει την άνοδο της θερμοκρασίας μέσα στο εσωτερικό του αυτοκινήτου. Εάν πέσει στην αντίληψη μας τέτοιο ενδεχόμενο εγκατάλειψης σπάμε το παράθυρο του αυτοκινήτου και απομακρύνουμε τον εγκλωβισμένο καλώντας παράλληλα το 116 ή το 112.

Τα συμπτώματα της θερμοπληξίας και πώς αντιμετωπίζονται 

Σε κάποιον με θερμοπληξία παρατηρούμε πως το δέρμα του γίνεται έντονα κόκκινο, θερμό και ξηρό. Η αναπνοή επίσης είναι έντονη και γρήγορη. Στις έντονες θερμοπληξίες, ο θερμόπληκτος βρίσκεται σε σύγχυση, έχει σπασμούς ή και απώλεια συνείδησης (λιποθυμία). Αν πρόκειται για παιδί πρέπει να δράσουμε πολύ γρήγορα στην αντιμετώπιση του προβλήματος καθώς τα παιδιά υποφέρουν πολύ περισσότερο από τους ενήλικες και έχουν πολύ υψηλότερη θνησιμότητα.

Αντιμετώπιση της θερμοπληξίας

  • Μετακινούμε τον θερμόπληκτο άμεσα σε δροσερό σημείο.
  • Βάζουμε το παιδί ή τον ενήλικα σε μπανιέρα με δροσερό νερό ή το βρέχουμε με νερό.
  • Τοποθετούμε κρύες κομπρέσες ή παγοκύστες στο κεφάλι, στο μέτωπο, στον λαιμό, στις μασχάλες και στη βουβωνική χώρα. Η χρήση ανεμιστήρα επιβάλλεται.
  • Εάν ο παθών έχει τις αισθήσεις του, του δίνουμε να πιει νερό ή άλλα μη αλκοολούχα υγρά.
  • Ξεκινάμε ΚΑΡΠΑ, αν το θύμα δε δείχνει σημάδια κυκλοφορίας του αίματος, όπως αναπνοή, βήχα, κίνηση.
  • Του δίνουμε κάποιο παυσίπονο, αν έχει τον αναμενόμενο πονοκέφαλο.
  • Ξεκούραση. Αφού κάνουμε όλα τα παραπάνω, αφήνουμε τον παθόντα σε δροσερό μέρος, με πολύ χαμηλό φως και καθόλου φασαρία, ώστε να ξεκουραστεί και να συνέλθει.

Η πολύωρη έκθεση σε υψηλή θερμοκρασία, εκτός από θερμοπληξία, μπορεί να επιφέρει καταστάσεις λιγότερο απειλητικές για τη ζωή μεν, επώδυνες πολύ δε, όπως θερμική εξάντληση, όπου το θύμα παρουσιάζει, αδυναμία, ζάλη, ναυτία, εμετό, κράμπες, πονοκέφαλο. Οι θερμικές κράμπες είναι πολύ επώδυνες, ακούσιες μυϊκές συσπάσεις που συμβαίνουν συνήθως κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης σε θερμό περιβάλλον. Απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών συχνά συμβάλλουν στις θερμικές κράμπες. Απαγορεύεται να αθλούμαστε και να γυμναζόμαστε στον ήλιο και τις θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Ιδιαιτέρως τα παιδιά!

 

Ο πνιγμός

Ο όρος «πνιγμός» ορίζει τον θάνατο, που προκαλείται από ασφυξία εξαιτίας της βύθισης σε ένα υγρό, συνήθως στο νερό. Ακόμη κι αν έχουν περάσει 24 ώρες από τη βύθιση και ο άνθρωπος έχει ανασυρθεί, αν τελικά επέλθει θάνατος λόγω της βύθισης αυτής, ως περιγραφή του θανάτου λογίζεται και πάλι ο πνιγμός.

Υπάρχει και ο ορισμός του «παρ’ ολίγον πνιγμός». Αυτός ορίζεται ως ένα επεισόδιο βύθισης στο νερό, εξαιρετικής σοβαρότητας και που απαιτεί ιατρική φροντίδα και από το οποίο το θύμα μπορεί να οδηγηθεί σε πάθηση ή ασθένεια ή ακόμη και θάνατο εντός του εικοσιτετραώρου από το συμβάν.

Τι συμβαίνει στον πνιγμό

Χρειάζονται περίπου δύο λεπτά μετά τη βύθιση ώστε το θύμα να έχει απώλεια των αισθήσεών του. Αρκούν 10 κυβικά εκατοστά (ml) νερό για να κινδυνέψει ένα βρέφος από πνιγμό Ο θάνατος επέρχεται σε τρία με τέσσερα λεπτά από τη στιγμή της λιποθυμίας.

Ο πνιγμός χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις

  • Η καταβύθιση η οποία οφείλεται είτε σε άγνοια κολύμβησης είτε σε σωματική εξάντληση του ανθρώπου είτε σε κάποια στιγμιαία αδιαθεσία. Συνοδεύεται πάντα από το αίσθημα του πνιγμού, καθώς το άτομο, αν έχει τις αισθήσεις του, προσπαθεί απεγνωσμένα να επιπλεύσει
  • Την εκούσια αναστολή της εκπνοής που δημιουργεί απότομη αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τις αυτόματες και βεβιασμένες εισπνευστικές κινήσεις, όπου το άτομο αναγκαστικά θα εισπνεύσει παρόλο που είναι μέσα στο νερό, κάνοντας αυτόματη εισρόφηση νερού. Αυτό ονομάζεται «Ξηρός πνιγμός».
  • Εισρόφηση νερού, κατάποση νερού, βήχας, εμετός και σταδιακή απώλεια της συνείδησης γίνονται σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Επιτελείται πια αθρόα η εισρόφηση του νερού, το οποίο αντικαθιστά και τον υπόλοιπο αέρα στον πνεύμονα. Αυτό καλείται «Υγρός πνιγμός».
  • Ολοκληρωμένη απώλεια της συνείδησης με σπασμούς και το άτομο ασθμαίνοντας φτάνει στην καρδιακή κάμψη. Θάνατος.

Πώς αντιμετωπίζεται ο πνιγμός

Πρωταρχικός στόχος της επέμβασής μας είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη επαναφορά στο σώμα των σωστών επιπέδων οξυγόνου (διόρθωση της υποξίας) και απομάκρυνσης από το αίμα της υπερβολικής συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα (διόρθωση της οξέωσης). Φυσικά, πρέπει να βγει και όλο το νερό από τους πνεύμονες. Έτσι:

  • Άμεση, αμεσότατη, κλήση του Ε.Κ.Α.Β. .
  • Βγάζουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε το θύμα από το νερό. Αυτό πρέπει να γίνει με πάρα πολύ μεγάλη προφύλαξη και με τη χρήση βοηθητικού μέσου, οπωσδήποτε. Καλό είναι να βγάζουμε το θύμα πάνω σε μία σανίδα, ειδάλλως κινδυνεύει ο διασώστης από τις κινήσεις του θύματος.
  • Ακινητοποιούμε τον αυχένα του θύματος καθώς, έχοντας παλέψει εξαντλητικά μέσα στο νερό και με ένταση, είναι από τα κύρια σημεία του σώματός του που έχουν καταπονηθεί.
  • Με μαλάξεις και κουβέρτα αναθερμαίνουμε το σώμα του θύματος.
  • Οξυγονώνουμε το θύμα. Πρώτο μέλημα είναι η εξασφάλιση ο αεραγωγός του να είναι βατός. Γέρνουμε το θύμα στο πλάι, να φύγει το νερό από το στόμα, και εφαρμόζουμε αναπνοή στόμα με στόμα.
  • Κάνουμε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση για καρδιακή και αναπνευστική ανακοπή.

Εάν ο ασθενής δεν αναπνέει, κάνουμε τα εξής

  • Άμεση έναρξη αναπνοής στόμα με στόμα και καρδιακές συμπιέσεις Αναπνοή στόμα με στόμα (αναπνοή διάσωσης/rescue breathing) μπορεί ήδη να εφαρμοσθεί ενόσω ο διασώστης έχει πιάσει το θύμα στο νερό.
  • Δεν πρέπει να ξοδεύεται χρόνος για παροχέτευση ύδατος από τους πνεύμονες του θύματος. Είναι σημαντικό να γίνει αλλά προηγούνται αυτά που αναφέρονται πιο πάνω.

Όπως βλέπουμε, η αντίδρασή μας τα πρώτα λεπτά του ατυχήματος είναι καθοριστική! Δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση, όταν δούμε το άτομο έξω από το νερό να είναι ακίνητο, να θεωρήσουμε πως είναι νεκρό και να παραιτηθούμε από την προσπάθεια! Συνήθως είναι ζωντανό και πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας.

 

Ρινορραγία

Πολύ συχνά, ιδίως τα παιδιά και οι έφηβοι, ρινορραγούν χωρίς φαινομενικό λόγο από τη μύτη. Στη θάλασσα αυτό συμβαίνει λόγω της απότομης διαφοράς πίεσης στο σώμα μας, όταν βουτάμε στο νερό. Αν συμβεί, τοποθετούμε το άτομο σε καθιστή θέση με το κεφάλι γερμένο μπροστά. Ύστερα με τον αντίχειρα και τον δείκτη του χεριού μας πιέζουμε το μαλακό τμήμα της μύτης. Κατόπιν αποθέτουμε απαλά μία παγοκύστη στο οστέινο τμήμα της μύτης, στα μάγουλα και στο στόμα. Αυτό προκαλεί αντανακλαστική αγγειοσύσπαση, πράγμα που επαναφέρει τη σωστή λειτουργία των αγγείων.

Προσοχή: Δε γέρνουμε το κεφάλι προς τα πίσω γιατί το αίμα θα κατευθυνθεί προς την τραχεία και υπάρχει κίνδυνος πνιγμού. Είναι καλό, αφού σταματήσει η μύτη να στάζει, να αποφευχθεί η έντονη σωματική άσκηση καθώς και τροφές καυτερές και με καρυκεύματα. Για το κάπνισμα ούτε λόγος καθώς όλα αυτά προκαλούν αγγειοδιαστολή, που μπορεί να οδηγήσει σε νέα ρινορραγία. Έχουμε πάντα μαζί μας ικανή ποσότητα χαρτομάντηλων και υγρών μαντηλιών.

 

Τα τσιμπήματα από θαλάσσιους ή χερσαίους οργανισμούς

Τσίμπημα εντόμου 

Πολύ συχνά στις παραλίες κοντά έχουν τις φωλιές τους υμενόπτερα (σφήκα / μέλισσα). Τα τσιμπήματα από υμενόπτερα που οδηγούν σε θάνατο, οφείλονται στην αναφυλακτική αντίδραση του δηλητηρίου.

Τα συμπτώματα από υμενόπτερα είναι είτε τοπικά είτε γενικά:

Τοπικά συμπτώματα

  • Έντονος πόνος
  • Οίδημα (πρήξιμο)
  • Κοκκινίλα
  • Έντονη φαγούρα (κνησμός)
  • Τα τοπικά συμπτώματα υποχωρούν από λίγες ώρες μέχρι λίγες μέρες.

Γενικά συμπτώματα 

  • Φαγούρα (κνησμός)
  •  Ναυτία
  •  Κοιλιακά άλγη (πονόκοιλος)
  •  Αναφυλαξία

Πώς αντιμετωπίζονται τα τσιμπήματα

Αντιμετωπίζονται είτε τοπικά με αφαίρεση του κεντριού, εάν έχει μείνει στο δέρμα, με εφαρμογή παγοκύστης πάνω στο τσίμπημα και με επάλειψη με αντιισταμινικές αλοιφές. Στην περίπτωση αναφυλακτικής αντίδρασης δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά μόνοι μας και πάμε στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας ή ιατρείο για αναζήτηση άμεση ιατρικής βοήθειας.

Τσίμπημα και δάγκωμα από θαλάσσιους οργανισμούς

Θαλάσσιοι οργανισμοί που προκαλούν νοσηρές καταστάσεις είναι: οι μέδουσες, τα κοράλλια, οι αχινοί, τα σκυλόψαρα, τα γατόψαρα, οι δράκαινες, οι σκορπίνες, τα σαλάχια κ.ά. .

Τοπικά συμπτώματα 

Τα τοπικά συμπτώματα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι:

  • Πόνος
  • Κοκκινίλα
  • Πρήξιμο

Γενικά συμπτώματα 

Τα γενικά συμπτώματα είναι:

  • Ναυτία
  • Εμετοί
  • Σπανιότερα, αναφυλαξία

Οι τσούχτρες

Η επαφή με τις τσούχτρες, στην χώρα μας, σπάνια οδηγεί σε σοβαρά προβλήματα και μόνο σε άτομα αλλεργικά ή με συγκεκριμένες ευαισθησίες. Τα συμπτώματα μετά από μια επαφή/κέντρισμα από τσούχτρα ή μέδουσα είναι, (αναλόγως την περίπτωση, δηλαδή αν είναι βαριά ή ελαφριά) τα εξής:

  • Οξύς πόνος σαν κάψιμο. Πολύ έντονος σε πολλές περιπτώσεις. Ακόμη, κοκκίνισμα του δέρματος και, κάποιες φορές, αποτύπωση στο δέρμα μέρος της μέδουσας ή της τσούχτρας που μας κέντρισε.
  • Ζάλη και ναυτία
  • Δυσφορία και δυσκολία στην αναπνοή
  • Ταχυπαλμία/ταχυκαρδία
  • Πτώση πίεσης
  • Διάρροια
  • Κεφαλαλγία/πονοκέφαλος
  • Εμετός
  • Σπασμός των βρόγχων

Αντιμετώπιση του τσιμπήματος της μέδουσας 

  • Απομακρύνουμε τα τυχόν κολλημένα στο σώμα μας πλοκάμια. Τα απομακρύνουμε  από το δέρμα τα κολλημένα πλοκάμια ή τις «βεντούζες», με τσιμπιδάκι φρυδιών. Όχι με γυμνά χέρια όμως, διότι αυτό θα οδηγήσει σε κόλλημα των πλοκαμιών στα χέρια και μεταφορά του ερεθισμού εκεί.
  • Ξεπλύνετε την περιοχή του τσιμπήματος με άφθονο θαλασσινό νερό. Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πάσχουσα περιοχή μείγμα θαλασσινού νερού και μαγειρικής σόδας σε αναλογία 1 προς 1 για 2 λεπτά, εάν είναι διαθέσιμη και εύκολο να την έχουμε στο κουτί μας των α` βοηθειών. Το μείγμα αυτό διακόπτει την περαιτέρω απελευθέρωση τοξίνης από τα προσκολλημένα στο δέρμα τμήματα των πλοκαμιών. Δε βάζουμε ξύδι (οξικό οξύ)! Έχει αποδειχθεί ότι αυτό ευνοεί την απελευθέρωση της τοξίνης από την τσούχτρα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και αναψυκτικό τύπου κόλα (cola). Δε χρησιμοποιούμε γλυκό νερό, διότι ενεργοποιεί τυχόν κεντριά που έχουν μείνει στο δέρμα μας και ελευθερώνεται περισσότερη τοξίνη. Εννοείται πως δεν ξύνουμε επουδενί το τραύμα, δε βάζουμε ποτέ οινόπνευμα ή αμμωνία και τα παρεμφερή!
  • Δεν πιέζουμε ούτε αγγίζουμε το τραύμα με γυμνά χέρια γενικώς.
  • Δεν αγγίζουμε/τρίβουμε το τραύμα με φύκια ή άμμο, επειδή τα βρήκαμε πρόχειρα. Θα έχει αυτό ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η ευαισθησία του δέρματος.
  • Πάνω από την κομπρέσα με τη σόδα, βάζουμε κρύα επιθέματα με παγάκια τυλιγμένα σε πετσέτα. Αυτό περιορίζει τα τοπικά φαινόμενα στο δέρμα.
  • Αλείφουμε την πάσχουσα περιοχή με κρέμα κορτιζόνης. Περιορίζει την τοπική φλεγμονώδη αντίδραση και ανακουφίζει γρήγορα από το τσούξιμο και την φαγούρα.
  • Αν δε βρίσκεται τέτοια κρέμα, χρησιμοποιούμε κρασί ή κόκα-κόλα. Βοηθά να αντιμετωπίζονται  και η φαγούρα και το τσούξιμο.
  • Παίρνουμε αντιισταμινικό χάπι. Με το χάπι αντιμετωπίζονται συστηματικότερα τα συμπτώματα. Η ανάγκη για χάπια τέτοιου είδους είναι μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση του τραύματος του δέρματος. Διαβάζουμε προσεκτικά τη δοσολογία στο κουτί του σκευάσματος.
  • Τέλος αν τα συμπτώματα είναι έντονα και ιδιαίτερα αν δεν υποχωρούν μετά την εφαρμογή των τοπικών μέτρων, μπορεί να χρειαστεί κάποια ένεση στο φαρμακείο ή στο νοσοκομείο.
  • Είμαστε σε διαρκή επικοινωνία με τον γιατρό μας.

Αναφυλακτικό σοκ από τσίμπημα της μέδουσας

Δεν ξαναμπαίνουμε στη θάλασσα μετά το τσίμπημα από μέδουσα καθώς το αλάτι στο θαλασσινό νερό μπορεί να επιδεινώσει το άλγος.

Οι βεντούζες/κεντριά της μέδουσας διαπερνούν το δέρμα και φτάνουν στο αίμα και το τραύμα που προκαλείται μπορεί να μολυνθεί. Οι ασθενείς που δεν έχουν κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια χρειάζεται να κάνουν και ένα εμβόλιο του τετάνου. Επίσης επισκεπτόμαστε γιατρό μέσα στις επόμενες ώρες, σε περίπτωση που η πληγή παραμένει ανοιχτή, παρόλο που έχουμε εφαρμόσει όλα τα παραπάνω.

Θεραπεία του τσιμπήματος της μέδουσας στο σπίτι

Ορισμένα τσιμπήματα μέδουσας μπορεί να προκαλέσουν άλγος και κνησμό για μερικές ημέρες. Τα συμπτώματα αυτά μπορούν να αντιμε τωπιστούν στο σπίτι ως εξής:

  • Με θερμές κομπρέσες. Έτσι θα περιοριστεί το οίδημα στη φλεγμονή.
  • Με ακεταμινοφαίνη και ιβουπροφαίνη
  • Με αντιβιοτική τοπική κρέμα. Έτσι περιορίζεται η πιθανότητα λοίμωξης.

Προσοχή! Αν η περιοχή του τραύματος αρχίσει να σας ενοχλεί με πολύ πόνο, αν εμφανιστεί εξάνθημα με γραμμές ή οίδημα, τότε το τραύμα σας έχει σίγουρα μολυνθεί! Καλείτε τον γιατρό σας άμεσα!

Χτυπημα από κεραυνό στη θάλασσα, τι πρέπει να κάνουμε

Καταρχάς, δεν μπαίνουμε να κολυμπήσουμε στη θάλασσα, αν προμηνύεται βροχή ή, ακόμη χειρότερα, μπόρα! Αν, για οποιονδήποτε λόγο, κἀποιος βρίσκεται στο νερό ενώ όλα δειχνουν επικείμενη βροχή, τρέχει έξω από τη θάλασσα αμέσως! Αν χτυπηθεί κανείς ενόσο είναι μέσα στη θάλασσα τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Με λίγα λόγια κανείς δεν μπορεί να έρθει να τον βγἀλει στην ακτή καθώς υπάρχει ο φόβος του επόμενου κεραυνού. Στην περίπτωση, που υπἀρχει εκπαιδευμένος ναυαγοσὠστης και καταφέρει να φέρει το θύμα στη στεριά, τότε:

  •  το θύμα μεταφέρεται στο πλησιέστερο στεγνό καταφύγιο
  • καλούμε άμεσα ασθενοφόρο (166)
  • δε χρειάζεται να φοβόμαστε, μπορούμε να αγγίξουμε το θύμα άφοβα καθώς οι κεραυνόπληκτοι δε φέρουν ηλεκτρικό φορτίο, κατάλοιπο του κεραυνού που τους χτύπησε
  • κάνουμε τεχνητή αναπνοή στο θύμα, σε περίπτωση που δεν αναπνέει
  • σε περίπτωση που η καρδιά του θύματος έχει σταματήσει, προσπαθούμε να του κάνουμε, αν γνωρίζουμε το πώς, καρδιοπνευμονική ανάνηψη.

Θνησιμότητα από χτυπήματα κεραυνών

Δυστυχώς ο κεραυνός είναι δύσκολος αντίπαλος. Το 20% των θυμάτων πεθαίνει και το 70% έχει μακροχρόνια προβληματα υγείας και μάλιστα σοβαρά. Μόλις ένα μικρό ποσοστό της τἀξης του 10% επιβιώνει χωρίς επιβάρυνση της υγείας του.

Για ένα καλό καλοκαίρι…

Πολλή προσοχή λοιπόν στην παραλία και στη θάλασσα! Και φοράμε πάντα γυαλιά ηλίου, καπέλο και καθόμαστε στη σκιά. Φυσικά, δεν μπαίνουμε να κολυμπήσουμε έχοντας φάει, ούτε αφήνουμε μόνα τους τα μικρἀ παιδιἀ! Καλό καλοκαίρι σε όλους!

Πηγές

Εγχειρίδιο Πρώτων Βοηθειών

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΜΕΣΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

Δρ Μαρία Ιωάννα Καραγκούνη

Μοριακή Βιολόγος – Διατροφολόγος

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

Ευγενία Γεωργακοπούλου

Νοσηλεύτρια, Προϊσταμένη Πυρηνικής Ιατρικής

 

Αναστασία Γερογιάννη

Διαιτολόγος – Διατροφολόγος Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης