Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

 

Επί δύο ακαδημαϊκά έτη/σχολικές χρονιές η τηλεκπαίδευση έσωσε και εξακολουθεί να σώζει την Εκπαίδευση. Ας δούμε πώς.

Στις 11 Μάρτιο του 2020 έκλεισαν για πρώτη φορά τα σχολεία στην Ελλάδα καθώς με το πρώτο κύμα της πανδημίας η κοινωνία, παγκοσμίως, βρέθηκε να αντιμετωπίζει μια κατάσταση, όχι πρωτόγνωρη στην Ιστορία βέβαια, που όμως ήταν τέτοιας κλίμακας και έντασης, που η ανθρωπότητα βρέθηκε να τη μάχεται σε πλανητικό επίπεδο. Με πληθυσμό άνω των 7 δισεκατομμυρίων, η πυκνότητα του παγκόσμιου πληθυσμού αποτελεί παράμετρο σημαντικότατη για μια άνευ προηγουμένου, σε μεγέθη, επιδημία/πανδημία. Πολύ σωστά, τα πάντα σχεδόν έκλεισαν. Ακόμη σωστότερα, έκλεισαν οι δομές εκπαίδευσης. Οι αντιδράσεις τότε πολλές και ποικίλες. Οι περισσότερες εκτός πραγματικότητας, ομφαλοσκοπικές, «ιδεολογικοπολιτικοκομματικά» φορτισμένες ή και κατευθυνόμενες, κυρίως όμως εκπηγάζουσες από την απέραντη ανευθυνότητα των καθοδηγητών γνώμης, την ολοκληρωτική ημιμάθεια όλων των στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, την ευρεία άγνοια μεγάλου μέρους του κόσμου της Εκπαίδευσης (από τα ανώτερα κλιμάκια έως τον νεοδιόριστο) για την πραγματική αποστολή και τον ρόλο του Εκπαιδευτικού στην κοινωνία. Αυτά αφορούν και σε αυτούς που ήταν υπέρ του κλεισίματος των σχολείων και σε αυτούς που ήταν κατά και σε αυτούς που πρότειναν λύσεις μεικτού τύπου (ναι, υπήρξαν και τέτοιες προτάσεις). Δε φτάνει να υποστηρίζεις τη σωστή απόφαση, πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς εις βάθος και τα τεκμήρια της ορθότητάς της. Βέβαια αρκούσε ο κοινός νους: Ο ιός είχε και έχει υψηλή μεταδοτικότητα και σκοτώνει. Η μάσκα και ο αυτοπεριορισμός έσωσαν πολλές χιλιάδες ζωές. Κατά συνέπεια και την ικανότητα της κοινωνίας και της οικονομίας να συνεχίζει.

 

Τα σχολεία και η τηλεκπαίδευση, τα οφέλη

Το σχολείο, με την ευρεία έννοια του όρου, χρειάστηκε να προσαρμοστεί. Δηλαδή, τα σχολικά κτήρια να κλείσουν, οι μαθητές και οι δάσκαλοι/καθηγητές να περιοριστούν στο σπίτι τους και να γίνει ευρεία χρήση της εξ’ αποστάσεως εκπαιδεύσεως/ης (τηλεκπαίδευση). Όπερ και εγένετο. Τα οφέλη χειροπιαστά και πάρα πολλά. Ας τα δούμε.

• Καταρχάς κάμφθηκαν και παραμερίστηκαν οι «τυραννοδεινόσαυροι» των καθηγητών και των δασκάλων. Πρόκειται για τους παρωχημένους, ψυχή και σώματι, εκπαιδευτικούς, οι οποίοι συχνά κατέχουν και διευθυντικές θέσεις και λόγω παλαιότητας και των οποίων κύρια έγνοια και μέλημα είναι η διατήρηση της μικροεξουσίας τους και ο παραγκωνισμός των «επικίνδυνων» νεώτερων συναδέλφων με τα απείρως περισσότερα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Οι παροικούντες την Εκπαιδευτική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν τις πάγιες(!) αυτές καταστάσεις στις σχολικές μονάδες. Αυτούς όλους τους σάρωσε η τηλεκπαίδευση καθώς ήταν παντελώς απροετοίμαστοι και δυσπροσάρμοστοι και η εύρυθμη λειτουργία των μονάδων εξαρτήθηκε απολύτως από τους νέους συναδέλφους. Αρκετοί από αυτούς επέπλευσαν βέβαια και στη νέα κατάσταση. Γνωστή είναι η περίπτωση μαθηματικού της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, η οποία «διδάσκει» μαθηματικά με κλειστή κάμερα(!) χωρίς ηλεκτρονική γραφίδα ή έστω ποντίκι για να γράφει στην οθόνη! Ατιμώρητα… Σαφώς δεν είναι η μόνη μίσθαρνη. Ευτυχώς, σε πολλές περιπτώσεις, οι παλαιότεροι συνεργάστηκαν αγαστώς με τους νεώτερους. Μη λησμονούμε πως η εμπειρία είναι αξία ανεκτίμητη.

• Δοκιμάστηκε σε πλανητικό επίπεδο η τηλεκπαίδευση. Σε πραγματικούς χρόνους εντοπίστηκαν οι δυσκολίες και (με άπειρες πατέντες και όχι μόνο) βρέθηκαν λύσεις και προτάθηκε/πραγματώθηκε η εξέλιξη του πράγματος. Πρόκειται περί τεραστίου άλματος προς τα εμπρός καθώς η χώρα μας ιδιαιτέρως ήταν πολύ πίσω.

• Δοκιμάστηκαν οι εκπαιδευτικοί σε αυτό που θεωρητικά και ελλιπέστατα εκπαιδεύτηκαν από τις πολύ ατελείς παιδαγωγικές σχολές τις χώρας (έχουν, σκοπίμως φυσικά, την ελάχιστη σύνδεση με την α/βάθμια και τη β/βάθμια εκπαίδευση και τις ανάγκες τους), δηλαδή στις τεχνολογίες στην εκπαίδευση. Τα κατάφεραν καλά οι εκπαιδευτικοί, ιδίως στο δεύτερο κλείσιμο των σχολείων και με γρήγορα αντανακλαστικά. Δε βοήθησε καθόλου η επιλογή του υπουργείου παιδείας για την πλατφόρμα με την οποία εργαστήκαμε. Δε βοήθησε καθόλου και η απόφασή του της μίας πλατφόρμας, χωρίς δικαίωμα στην ποικιλία και στην επιλογή.

•Οι μαθητές. Οι μαθητές βίωσαν, και με την παιδαγωγική έννοια, την τηλεκπαίδευση. Η εμπειρία που αποκόμισαν είναι ανεκτίμητη. Πρόκειται για τις γενιές, που όλη τους τη ζωή θα «τηλεργάζονται» και θα «τηλεκπαιδεύονται». Χάρη στην πανδημία επιταχύνθηκε η εισαγωγή της τηλεκπαίδευσης στα σχολεία και τα παιδιά αυτά βρέθηκαν επιμορφωμένα και έτοιμα για το μέλλον. Επισήμως η τηλεκπαίδευση για την ώρα δεν προβλεπόταν παρά μόνο στα λόγια και στα χαρτιά με καταστροφικές συνέπειες, φυσικά, συνέπειες. Κανενός το αυτί, βεβαίως, δεν ίδρωνε…

Εύλογα μπορεί να τεθεί το ερώτημα του τι θα είχε συμβεί αν η επιδημία είχε ενσκήψει το έτος 2000, που ακόμη ελάχιστα σπίτια διέθεταν υπολογιστή, οι περισσότερες εφαρμογές (app) δεν υπήρχαν καν ως έννοιες και τα κινητά τηλέφωνα ήταν σχετικώς πρωτόγονα. Για τα αρνητικά της τηλεκπαίδευσης μπορούν οι αναγνώστες μας να διαβάσουν το άρθρο μας «Τα αρνητικά της τηλεκπαίδευσης».

 

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

Κωνσταντίνος Ουρανός

Δάσκαλος

 

Αγάθη Πατσιούδη

Δασκάλα – Ειδική δασκάλα επί των Διαταραχών Λόγου

 

Ιωάννα Ασυλογιστάκη

Δασκάλα