Τα αρνητικά της τηλεκπαίδευσης

Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Πέρα από τα εξελιγμένα φάρμακα και εμβόλια, τις Μ.Ε.Θ., η πανδημία του κοροναϊού περιορίζεται και τιθασεύεται με την πρόληψη, όπως αυτή λειτουργεί με την κοινωνική αποστασιοποίηση, τη μετρίαση της κυκλοφορίας, την τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση.

Η τηλεκπαίδευση, αλήθεια είναι, έσωσε, κυριολεκτικώς, τις σχολικές χρονιές 2019-2020 και 2020-2021. Χωρίς αυτήν η κατάσταση θα προσομοίαζε με καιρό πολέμου ή άλλης μεγάλης κοινωνικής καταστροφής ή φυσικής καταστροφής κλίμακας. Τα προαναφερθέντα δε συνιστούν υπερβολή καθώς είναι οι περιπτώσεις, πέραν των λόγων δημόσιας υγείας, κατά τις οποίες αναστέλλεται αορίστως, όπως έχει γίνει τώρα, η λειτουργία των σχολείων και των τριών βαθμίδων.

Η τηλεκπαίδευση λοιπόν έσωσε τη σχολική χρονιά. Βέβαια δε συνιστά κανονικότητα, ούτε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της υπηρεσίας, που προσφέρει, μπορούν να συναγωνιστούν τη δια ζώσης παρουσία στον σχολικό χώρο. Όμως γίνεται μάθημα, όμως οι μαθητές και οι φοιτητές «βρίσκονται» στην τάξη τους και λαμβάνουν τη νέα γνώση της τάξης τους ή του έτους τους. Το σχολείο λειτουργεί!

Τα σοβαρά μειονεκτήματα της τηλεκπαίδευσης για τον μαθητή

Η ίδια η τηλεκπαίδευση μπορεί να προσφέρει πολλά. Εμποδίζεται όμως είτε από αντικειμενικές δυσκολίες είτε από τη μέτρια ποιότητα πολλών ανθρώπων, οι οποίοι συναποτελούν την ελληνική κοινωνία. Ας δούμε τι συμβαίνει.

• Τα τεχνικά προβλήματα από τις διάφορες πλατφόρμες, η έλλειψη υπολογιστών, το κακό διαδικτυακό σήμα είναι σοβαρά προβλήματα, που υπονομεύουν την τηλεκπαίδευση, δηλαδή το ίδιο το σχολείο και τη μάθηση.
• Η απροθυμία πολλών εκπαιδευτικών του δημοσίου σχολείου να συμμετάσχουν στη σύγχρονη καθώς και η συνειδητή απόφασή τους να εργαστούν το ελάχιστο δυνατόν για την ασύγχρονη, υπονομεύουν την τηλεκπαίδευση. Σκοπίμως.
• Πολλοί μαθητές, οι οποίοι, κατά δήλωσή τους, «δε γουστάρουν το σχολείο» και δε συνδέονται με το μάθημά τους στην τηλεκπαίδευση, την υπονομεύουν. Είναι στο σπίτι με ελάχιστη ή και καθόλου επίβλεψη και, ακόμη κι όταν υποχρεούνται να συνδέονται στο μάθημα, το κάνουν με κλειστό μικρόφωνο και κάμερα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ποιος φταίει για αυτό;
• Τα παιδιά με μαθησιακά προβλήματα είναι πάρα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να ολοκληρώσουν ένα πολύ σοβαρό σε μέγεθος και ποιότητα μέρος της ύλης της χρονιάς. Τα παιδιά αυτά έχουν απόλυτη ανάγκη τη δια ζώσης εκπαίδευση, τον δάσκαλο, τον ειδικό παιδαγωγό, τον δάσκαλο της παράλληλης στήριξης δίπλα τους. Το ίδιο ισχύει και για τους αλλόγλωσσους μαθητές.
• Το φράγμα της γλώσσας είναι εν πολλοίς αδιαπέραστο για την τηλεκπαίδευση. Για όλα αυτά τα παιδιά πρόκειται στην ουσία για ένα χαμένο σχολικό έτος. Ένα αλλόγλωσσο παιδί με γονείς, οι οποίοι δε γνωρίζουν ούτε τη γλώσσα, ούτε το πώς λειτουργεί το ελληνικό σχολείο και δεν μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους, βρίσκεται σε δεινή θέση. Το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν από τον δάσκαλο στο σχολείο, εξατομικευμένα.

Η τηλεκπαίδευση έχει τα εκ φύσεώς της μειονεκτήματά της. Η ευρεία χρήση της ανέδειξε αυτά τα προβλήματα. Ανέδειξε όμως και την πλήρη ανετοιμότητα του Υπουργείου Παιδείας. Ανέδειξε επίσης και τη νοοτροπία ενός σημαντικού αριθμού οικογενειών: «Παρκάρω τα παιδιά μου στο σχολείο και ας κάνουν οι εκπαιδευτικοί ό,τι νομίζουν. Αρκεί να μη με απασχολούν! Έχω δουλειές! Δεν έχω αντοχές/διάθεση/όρεξη!». Βέβαια τώρα τα παιδιά είναι «παρκαρισμένα» στο σπίτι…