Η Αθήνα τον Αύγουστο, μια έρημη πόλη;

Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

 

Σε παλαιότερες εποχές η Αθήνα τον Αύγουστο άδειαζε. Τη δε εβδομάδα μάλιστα του Δεκαπενταύγουστου ερήμωνε. Η πόλη μην ξεχνάμε ήταν, και σαφώς συνεχίζει να είναι, συγκέντρωση και συνοικισμός επήλυδων. Όλοι είναι από αλλού, όλοι έχουν κάπου να πάνε, όλοι πρέπει κάπου να πάνε, όλοι έχουν να καταναλώσουν μια παραλία, μία τοπική κουζίνα, φωτογραφίες, ένα προπληρωμένο πηγαινέλα. Οι κάτοικοί της λοιπόν, ακόμη και οι σπάνιοι γηγενείς Αθηναίοι, την εγκαταλείπουν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές ή, όπως λεγόταν παλιά, για να παραθερίσουν. Είναι και αυτό απαραίτητο.

Ήδη από τα τέλη του Ιουλίου η ανθρώπινη άμπωτη κατά κύματα θα αρχίσει να αποσύρεται από το -κάποτε- κλεινόν άστυ και θα αφήσει τον αστικό ιστό άδειο, υποτονικό, ακίνητο, παραιτημένο, ενσταντανέ και μαρτυρία της συμπεριφοράς μας στα κτήρια, στους δρόμους, στα δέντρα, στον ίδιο τον αέρα. Ο αχός θα λείπει μόνο. Έχει πάει αλλού προσώρας.

Πολλοί λένε πως τους αρέσει πιο πολύ η Αθήνα τον Αύγουστο, που ο πληθυσμός λιγοστεύει. Η αλήθεια είναι πως η πόλη είναι φτιαγμένη για τους μισούς από τους κατοίκους της και με τη φυγή του Αυγούστου γίνεται σχετικώς πιο λειτουργική. Κατά τα άλλα όμως είναι πια πιο εύκολο να παρατηρήσει κανείς την ασχήμια, τη φθήνια στην αρχιτεκτονική (ακόμη και στις ακριβές συνοικίες), την προχειρότητα, τη souis generis υποβάθμιση, την καταπάτηση του δημοσίου χώρου και την ευτέλεια του ιδιωτικού, την έλλειψη καλού γούστου και αισθητικής, τα γκράφιτυ πάνω στα μνημεία αλλά και παντού. Η Αθήνα, άδεια, μοιάζει με το αποτύπωμα αυτού, που όλοι μας είμαστε, ενός πεισματικά απαίδευτου λαού.

Kαι ένα σχόλιο σε ένα σημείο της εποχής μας. Μοιάζει οι οδηγοί ταξί να μην πηγαίνουν διακοπές ούτε τον Δεκαπενταύγουστο πια στην Αθήνα. Σμήνη ταξί, παρατηρεί κανείς, κυλούν αργά στους άδειους δρόμους προς άγραν των οικογενειών των Ευρωπαίων κατοίκων της Αθήνας. Ναι, αυτών της βραχυχρονίου μίσθωσης.

Καλή συνέχεια!

 

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

Κωνσταντίνος Ουρανός

Δάσκαλος