Επιστροφή στα θρανία

Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Διανύουμε τις πρώτες εβδομάδες σχολικής ζωής για το σχολικό έτος 2024-2025 και καλό είναι γονείς και εκπαιδευτικοί, πέρα από τα καθιερωμένα «κλισέ», να σκεφτούμε λίγο επί της ουσίας και πιο πρακτικά για το πώς μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα αυτή η σχολική ζωή, που τόσο μας ενδιαφέρει όλους.

Γονείς

• Το σχολείο δεν είναι χώρος στάθμευσης παιδιών.

Το πρώτο κουδούνι του έτους δε σημαίνει τη λήξη των θερινών διακοπών, οπότε (επιτέλους!!) κάποιος άλλος αναλαμβάνει τα παιδιά μας, «να πάμε και εμείς στις δουλειές μας, να ησυχάσει και το κεφάλι μας λίγο». Αυτό δείχνει εξαιρετικά ανώριμη νοοτροπία, που δε συνάδει με τη γονεϊκή ιδιότητα ΚΑΘΟΛΟΥ. Το πρώτο κουδούνι σημαίνει την έναρξη ενός νέου κύκλου στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας. Είναι μακρά και επίμοχθη η πορεία ενός ανθρώπου προς την ενηλικίωση και την ωριμότητα και χρειάζεται ένα πλήρως ανεπτυγμένο σύστημα εκπαίδευσης κόστους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ετησίως και που να απασχολεί μεγάλο αριθμό επιστημόνων ποικίλων κλάδων, ώστε να λειτουργήσει και να αποδώσει. Συνυπολογίζεται και ο επί πολλά χρόνια κόπος, που καταβάλει ο μαθητής. Αν το σκεφτούμε εργάζεται και αυτός και μάλιστα σκληρά.

• Ο/η εκπαιδευτικός είναι επιστήμονας παιδαγωγός και όχι παιδοκόμος/υπηρέτης παιδιού και γονέα.

Δεν μπορεί ο κάθε γονέας να απαιτεί η οποιαδήποτε άποψη μπορεί να έχει και τον βολεύει, λόγω ιδεολογίας, οκνηρίας ή τρόπου ζωής να αντιμετωπίζεται σαν να είναι επιστημονικό θέσφατο. Σαφώς δεν μπορεί να είναι και, όταν επιμένει να την επιβάλει, φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τον εκπαιδευτικό, εκθέτει το παιδί του, αποξενώνει το παιδί από τον δάσκαλό του και επί της ουσίας δεν αφήνει το σχολείο να λειτουργήσει και να επιτελέσει το έργο του. Επιπλέον αφήνει κακή εντύπωση και σχολιάζεται αρνητικά πίσω από την πλάτη του και από τους άλλους γονείς και από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου.

• Οι γονείς που έχουν εγγράψει τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο.

Το ό,τι πληρώνουν δίδακτρα δε σημαίνει πως ο εκπαιδευτικός του σχολείου είναι υπάλληλός τους. Δε σημαίνει επίσης πως καταργούνται η τυπική ευγένεια και ο σεβασμός στη σχέση γονέα και εκπαιδευτικού. Εξυπακούεται πως ο μαθητής ενός ιδιωτικού σχολείου ΟΦΕΙΛΕΙ σεβασμό και προσήνεια προς τον δάσκαλό του, το ίδιο ακριβώς μάλιστα με οποιοδήποτε δημόσιο ή άλλο σχολείο. Ίσως όμως και παραπάνω καθώς βρίσκεται σε αυτό από δική του επιλογή…

• Δεν απευθυνόμαστε στους εκπαιδευτικούς στον ενικό ή με το μικρό τους όνομα.

Δεν τους αναζητούμε στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να αλιεύσουμε πληροφορίες ή να επικοινωνούμε μαζί τους για ό,τι τυχόν μας απασχολεί. Σαφώς δεν αναζητούμε τον αριθμό του τηλεφώνου τους, ώστε να το έχουμε εύκαιρο, «μην τύχει και θέλουμε να ρωτήσουμε κάτι, που δεν καταλάβαμε ή για να μάθουμε τι έγινε το πρωί με το παιδί μας στην τάξη, που γύρισε το μεσημέρι στο σπίτι στενοχωρημένο/παρεξηγημένο/προσβεβλημένο κ.ο.κ.». Υπάρχουν οι επίσημοι δίαυλοι επικοινωνίας και οι τυπικοί τρόποι συνεργασίας για όλα τα θέματα, όπως ορίζονται από τον νόμο και το τυπικό της λειτουργίας των σχολείων. Όλα τα άλλα είναι και παράτυπα και πιθανόν παράνομα. Προσοχή λοιπόν.

• Δεν υποτιμάμε τον εκπαιδευτικό λόγω του νεαρού της ηλικίας του ή λόγω φύλου ή επειδή έκανε κάποιο λάθος 

(ή κάτι που εμείς θεωρούμε λάθος…) και έχει εκτεθεί υποτίθεται ανεπανόρθωτα. Επίσης δεν του φερόμαστε με υποκριτική συμπάθεια, ώστε να φερθεί καλά στο παιδί μας και να το «προσέξει» ή για να μη μας πιέζει, ώστε να είμαστε συνεπείς στις ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ υποχρεώσεις μας της μαθητικής και σχολικής ζωής. Όλα αυτά συνιστούν χειραγώγηση και γίνονται αντιληπτά, κυριολεκτικώς, από τα πρώτα δευτερόλεπτα που το κάνουμε. Το ίδιο συμβαίνει επίσης όταν εκθειάζουμε υπερβολικά τους έμπειρους και πιο παραγωγικούς εκπαιδευτικούς του σχολείου μας.

• Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σχολείο. 

Κάποιοι γονείς θεωρούν θεμιτό τους δικαίωμα την εγγραφή (record) του μαθήματος κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης. Απαγορεύεται. Συνιστά κατάφωρη παραβίαση των προσωπικών δεδομένων τόσο του εκπαιδευτικού της τάξης όσο και των μαθητών (και κατά συνέπεια και των οικογενειών τους). Δεν ευσταθεί καμμία δικαιολογία και ιδιαιτέρως οι εξής: «Να έχουμε το παιδί στην τάξη, να καμαρώνουμε…», «Δε μας αρέσει ο/η δάσκαλος/α-καθηγητής/τρια και μαζεύουμε αποδείξεις για το πόσο κακός είναι στη δουλειά του ή επειδή αντιπαθεί το παιδί μας», «Το θέλουμε για προσωπική μας χρήση!», «Αλήθεια; Δεν ξέραμε ότι δεν επιτρέπεται!». Φυσικά ούτε λόγος για ανάρτηση των εν λόγω εγγραφών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πια αρμοδιότητα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, της Αστυνομίας, των δικαστηρίων κ.λπ. .

 

Εκπαιδευτικοί

• Εμείς, οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τι είναι αυτό το επάγγελμα, που διακονούμε, το λειτούργημα που υπηρετούμε.

Πιθανότατα η εκπαίδευση να είναι η αρχαιότερη πνευματική διεργασία του ανθρωπίνου είδους και, ίσως, το πρώτο πραγματικό επάγγελμα. Ενσαρκώνουμε ιδεώδη, υποδεχόμαστε και εντάσσουμε τους νέους γόνους και τις καινούργιες γενιές στο μεγάλο ποτάμι όλων των πρότερων πολιτισμών, δυναμώνουμε την ελπίδα για το μέλλον. Επί της ουσίας, ορίζουμε την κανονικότητα της οικογένειας, μορφώνουμε τα παιδιά, διαπαιδαγωγούμε την κοινωνία. Μην ξεχνάμε πως το «δάσκαλος» είναι ο υπέρτατος τίτλος τιμής μιας κοινωνίας και δεν υπάρχει ανώτερός του. Και ας είναι ο μισθός εξευτελιστικός στα όρια της απόγνωσης.

• Εμείς οι εκπαιδευτικοί δε δικαιούμαστε να διαλέγουμε τους μαθητές μας, δε δικαιούμαστε να συμπαθούμε ή να αντιπαθούμε τα παιδιά, που μορφώνουμε.

Η δουλειά μας είναι υποχρέωση κοινωνική, είναι καθήκον μη φύγει από τα χέρια μας μαθητής απαίδευτος, μη φύγει από την τάξη μας μαθητής χωρίς να έχει εμπεδώσει τον σεβασμό για τη γνώση και για τους γύρω του. Και για τον εαυτό του πρωτίστως… Όλα αυτά απαιτούν πολύ μεγάλο κόπο και είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να τον καταβάλλουμε.

• Λέγεται ότι έχουμε πάρα πολλές ημέρες διακοπών, πως κάνουμε προστατευμένο και ήρεμο επάγγελμα, πως κατά έναν τρόπο είμαστε προνομιούχοι.

Το λένε, πολλές φορές και με επιμονή μάλιστα, άνθρωποι που, λόγου χάρη, δεν μπορούν να πειθαρχήσουν ούτε καν το ένα παιδί που έχουν στην οικογένεια. ‘Ανθρωποι που αδυνατούν και απαξιώνουν πλήρως και συνειδητά να κατανοήσουν πόσο δύσκολη και ενίοτε ψυχοφθόρα είναι η δουλειά που κάνουμε. Αυτό όμως δεν μας αφορά στο ελάχιστο, εμάς τους εκπαιδευτικούς καθώς δουλειά μας δεν είναι να εξηγούμε τον χαρακτήρα ή τις δυσκολίες του επαγγέλματος. Δουλειά μας είναι να είμαστε αφοσοιωμένοι στην αποστολή μας.

Καλή σχολική χρονιά!

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

 

Τάσσος Κυρίκος

Μαθηματικός