Γιατί και πώς κακοποιούνται και βιάζονται παιδιά

Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός

Στο παρόν άρθρο, παρακινημένοι από τα πολλαπλά περιστατικά κακοποίησης παιδιών στη χώρα μας, των οποίων τη διαχείριση από την Πολιτεία, την Κοινωνία και τον Τύπο παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή και επισταμένως, θα προσπαθήσουμε να ενημερώσουμε τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς για τα βασικά συστατικά του φαινομένου και να δώσουμε πρακτικές κατευθύνσεις στο πώς μπορεί να γίνει αντιληπτό και, ίσως, να αντιμετωπισθεί.

Όταν μιλάμε για παιδιά, μιλάμε για τις ηλικίες από νεογνά έως τα 18 έτη. Η κακοποίηση και οι βιασμοί παιδιών, αν διακριθούν σε είδη ως προς το ποιον των δραστών, χωρίζονται στις κάτωθι βασικές κατηγορίες.

«Τυχαίο» έγκλημα

Ο παιδεραστής έχει βγει (παγανιά) προς αναζήτηση «θηράματος», ώστε να ικανοποιήσει την ψυχανωμαλία, που ο ίδιος συνήθως θεωρεί και προβάλλει ως παρεξηγημένη ανάγκη. Εν πάση περιπτώσει, παρακολουθεί σχολεία, παιδικές χαρές, χώρους αθλοπαιδιών, παιδοτόπους, πάρκα, οικογένειες στην παραλία, τα μέρη όπου τέλος πάντων συχνάζουν παιδιά. Οι πιο, ας τους πούμε έτσι, ανοργάνωτοι δρουν γενικώς απρόσεκτα. Καραδοκούν μην «ξεκόψει» κάποιο παιδί από την «ασφάλεια του κοπαδιού», ώστε να το αρπάξουν. Το βιάζουν επιτόπου ή το απαγάγουν, ώστε να το «απολαύσουν» σε κάποιο κρησφύγετο, που μπορεί να είναι και ο οποιοσδήποτε χώρος. Συνήθως, αφού ικανοποιηθούν, παρατούν το παιδί στην τύχη του… Οι πιο «οργανωμένοι» κάνουν όλα τα παραπάνω με μεγάλη προσοχή. Όταν καταφέρουν να αρπάξουν κάποιο, φροντίζουν να καλύπτουν τα ίχνη τους, προσέχουν μην τους δει κανείς, μεταμφιέζουν το παιδί ή το ναρκώνουν και το κρύβουν σε απίθανα μέρη του οχήματος με το οποίο το μεταφέρουν. Σκοπός όλων αυτών των προφυλάξεων είναι να αποπροσανατολίσουν τυχόν μάρτυρες. Τέλος, το κρησφύγετό τους φροντίζουν να βρίσκεται πολύ μακριά από το σημείο απαγωγής, στα πιο απίθανα μέρη. Δυστυχώς τα παιδιά αυτά συνήθως δεν εντοπίζονται εύκολα από την αστυνομία. Οι δράστες, ακόμη και αν συλληφθούν, αρνούνται συνήθως να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία.

Παραλλαγή αυτού του εγκληματία είναι αυτός ο οποίος «αλιεύει» παιδιά από το Διαδίκτυο. Προσποιείται τον συνομήλικο ή τον πράο και ακίνδυνο ενήλικα και τους κλείνει ραντεβού να γνωριστούν από κοντά. Και μετά η διαδικασία είναι η προαναφερθείσα… Αρωγοί του στο έγκλημα είναι η ανεξέλεγκτη πρόσβαση των παιδιών στα πολυάριθμα και ποικίλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η άνεση των παιδιών να βγαίνουν από το σπίτι χωρίς περιορισμούς. Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

Οργανωμένο έγκλημα

Πρόκειται για τα παγκόσμια κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων. Εδώ δεν πρόκειται κυρίως για την προσωπική ικανοποίηση των απαγωγέων, οι οποίοι δρουν σε πολύ καλά οργανωμένες ομάδες με μέλη όλες τις απαραίτητες «ειδικότητες» για το έγκλημα. Πρόκειται για την αναζήτηση «φρέσκιας» λείας και «προϊόντος», προς ικανοποίηση μιας «αγοράς» με τζίρο δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Τα παιδιά αυτά παροχετεύονται, μέσα σε ώρες, σε ένα πλανητικό δίκτυο μεταφοράς και διανομής. Ο δε βιασμός τους, ήδη από τις πρώτες στιγμές τις απαγωγής τους, συνιστά πάγιο μέρος της «εκπαίδευσής» τους, η οποία συμπληρώνεται με την εξάρτηση από και χρήση ναρκωτικών, την ψυχολογική και σωματική βία, την παντελή έλλειψη σχολείου. Συνήθως καταλήγουν να «εργάζονται» σε άλλη ήπειρο από τη δική τους ως ιδιοκτησίες του οργανωμένου εγκλήματος. Τα κυκλώματα αυτά οφελούνται πολλαπλά από τα παιδιά. Πλην της πορνείας, τα βάζουν να επαιτούν, τα νοικιάζουν ως πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό, πωλούν τα όργανά τους για παράνομες μεταμοσχεύσεις, τα πωλούν για παράνομες υιοθεσίες. Αρωγός του οργανωμένου εγκλήματος σε αυτή τη μορφή του «επιχειρείν» είναι το Διαδίκτυο, η εκτεταμένη διαφθορά της κοινωνίας και των κρατικών οργάνων, η απαιδευσία και η αδιαφορία των μαζών, ο Τύπος που δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Χώρες προέλευσης των παιδιών, όπου πόλεμος, φτώχεια, υπανάπτυξη, διαφθορά, προσφυγιά. Φυσικά, αν ο «πελάτης» θέλει «εμπόρευμα» από την Ελβετία, φέρ’ ειπείν, θα το έχει…

Τουρισμός παιδεραστίας

Ο διεθνής όρος είναι «Σεξοτουρισμός». Δεν περιλαμβάνει μόνο βιασμό παιδιών επί πληρωμή (Νοτιανατολική Ασία αλλά όχι μόνο). Περιλαμβάνει και ζώνες «ελεύθερου εμπορίου ανθρώπων» (Χώρες του Κόλπου, Λατινική Αμερική, Ανατολική Σιβηρία). Σε όλο αυτό συμπράττουν «εξειδικευμένα» τουριστικά γραφεία, ξενοδοχεία, μονάδες εστίασης, όπου ο «πελάτης» κάνοντας τον περίπατό του… Φυσικά, όλα αυτά υπό τη σκέπη του οργανωμένου εγκλήματος.

Ο βιασμός και η κακοποίηση μέσα στην οικογένεια

Δυστυχώς το μεγαλύτερο ποσοστό κακοποίησης παιδιών, σεξουαλικής ή μη, λαμβάνει χώρα μέσα στην οικογένεια. Ο πατέρας, ο παππούς, ο θείος, ο μεγάλος ξάδερφος, κάποιος φίλος της οικογένειας είναι οι συνήθεις θύτες. Σε μεγάλο ποσοστό επίσης των θητών περιλαμβάνονται οι πατριοί ή οι άνθρωποι με τους οποίους εμπλέκονται ερωτικά/συναισθηματικά νομίμως ή μη οι μητέρες. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό σε τόσο μεγάλο ποσοστό μέσα στην οικογένεια; Συμβαίνει διότι σε αυτές τις περιπτώσεις η πρόσβαση στα παιδιά είναι νόμιμη, εύκολη και πέραν πάσης υποψίας. Οι κίνδυνοι για τον παιδεραστή (νομίζει πως) είναι μικροί. Κανείς δεν υποψιάζεται τον παππού, που κρατά το εγγονάκι του στα πόδια του, παραδείγματος χάριν. Τον πατέρα που έχει «έντονη» σχέση με την κόρη του. Τον θείο που θα πάει τον ανηψιό για μπάνιο στη θάλασσα… Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια του φαινομένου; Η κουλτούρα της κοινωνίας, η κουλτούρα της συγκάλυψης, η νοοτροπία της αδιαφορίας (μην ανακατεύεσαι…), η γενικότερη ατιμωρησία (αλήθεια, στα πόσα χρόνια βγαίνει από τη φυλακή ο βιαστής παιδιών;), η έλλειψη ενημέρωσης των γονέων για το πώς γίνεται αντιληπτός ένας παιδεραστής μέσα στην οικογένεια, το ότι τα παιδιά συνήθως δεν τα λαμβάνουμε υπόψιν μας όταν μας μιλούν (μη λες τέτοια πράγματα!), η γενικότερη αμεριμνησία των γονέων, η λανθασμένη άποψη πολλών γονέων (στο όνομα ποιας ηλίθιας πολιτικώς ορθής προσέγγισης άραγε;) πως το παιδί, ακόμη και το πιο μικρό, χρειάζεται τον «προσωπικό του χώρο» και τις «προσωπικές του επαφές» πέρα από τον έλεγχο και την επίβλεψη του γονέα(!), «ώστε να αναπτυχθεί η προσωπικότητά του»…

Οι επαγγελματίες γύρω από το παιδί

Δάσκαλοι, καθηγητές, γυμναστές, προπονητές, αθλητικοί παράγοντες, καθηγητές μουσικής, παιδίατροι. Αλήθεια είναι πως πολύ συχνά βγαίνουν στην επικαιρότητα γεγονότα βιασμού παιδιών και παιδεραστίας στον χώρο της Εκπαίδευσης ή της Άθλησης. Τι πραγματικά συμβαίνει; Αυτό που συμβαίνει είναι πως το σχολείο, η εκπαίδευση, η άθληση είναι καίριας σημασίας θεσμοί για την εκπαίδευση και την ανάπτυξη των παιδιών και ως εκ τούτου κανένα παιδί, καμμία οικογένεια δεν αποκλείεται από το πλαίσιό τους. Δηλαδή τα παιδιά είναι μαζεμένα εκεί. Αυτό καθιστά τους χώρους αυτούς τρομερά ελκυστικούς για τα άτομα αυτά, τα οποία έλκονται αρρωστημένα από τα παιδιά. Φροντίζουν λοιπόν να αποκτήσουν τις ειδικότητες/κλειδιά, ώστε να αποκτήσουν εύκολη και νόμιμη πρόσβαση σε αυτό που οι ίδιοι θεωρούν παράδεισο… Όσον αφορά αυτούς που δεν το είχαν σχεδιάσει έτσι αλλά «τους προέκυψε(!)» στην πορεία, προσωπικώς, με πολύ μεγάλη επιφύλαξη ακούω αυτό που ισχυρίζονται. Προτείνω, μαζί με την απόταξη από τον κλάδο και την πολυετή φυλάκιση, και τον ψυχίατρο.

Για να αποφευχθούν όλα αυτά, καλό είναι οι γονείς να είναι μονίμως παρόντες στα του σχολείου, στα των προπονήσεων και με προσοχή στις κλειστές πόρτες στα ιδιαίτερα μαθήματα, ώστε το παιδί τους να μη θεωρείται «εύκολα προσβάσιμο». Επίσης σοβαρό είναι τα παιδιά να τα συζητούν όλα με τους γονείς τους, οι οποίοι επίσης καλό είναι και να ενδιαφέρονται και να έχουν συνεργαστεί με ειδικούς, ώστε να αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που τους λέει το παιδί τους. Θεσμικά, θα πρέπει όλοι όσοι εμπλέκονται επαγγελματικά με τα παιδιά να περνούν και από ψυχολογική αξιολόγηση (όχι τυπική, όχι γραφειοκρατική αλλά επίμοχθη και ουσίας καθώς το θέμα είναι μέγιστης σοβαρότητας) και για να πάρουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και κατά τη διάρκεια του επαγγελματικού τους βίου κι όχι μία αλλά πολλές φορές.

Ο Τύπος

Στη χώρα μας, δυστυχώς, ο Τύπος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, του πολίτη. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του. Δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τις κατατάξεις του ελληνικού Τύπου στις διεθνείς αξιολογήσεις, ώστε να τον κυριεύσει έντονη θλίψη…

Όταν προκύπτουν περιστατικά παιδικής κακοποίησης ο ελληνικός Τύπος σπανίως ασχολείται με το να ξεσκεπάσει κυκλώματα εμπορίας παιδιών και συγκάλυψης και, αν το κάνει, δε φτάνει ως εκεί που είναι απαραίτητο. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν έχουν κάνει καμμία αποκάλυψη, που να ταρακούνησε το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας. Η διαχείριση της είδησης ταυτίζεται σχεδόν με την πώλησή της ως τηλεοπτικό προϊόν. Καλούνται ψυχολόγοι, γίνεται το αστυνομικό ρεπορτάζ, βγαίνει να τα πει και ο κραυγάζων και θρηνών συγγενής (που δεν ήξερε τι συνέβαινε μες στο σπίτι του…), αναλύει και ο επί παντός επιστητού δημοσιογράφος πώς του φαίνεται το πράγμα και μετά… «τι καιρό θα κάνει αύριο»… Δουλειά του Τύπου δεν είναι μόνο αυτό που, στρεβλά στη χώρα μας, ονομάζουμε ενημέρωση. Δουλειά του Τύπου είναι και ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ με κάθε κόστος. Πρόκειται για τη λειτουργία της ίδιας της δημοκρατίας… Πόσοι θα τολμούσαν να εγκληματίσουν, αν ο Τύπος Λειτουργούσε;

Το τηλέφωνο της Ελληνικής Αστυνομίας, για να έρθει άμεσα, είναι το 100 . Αν αντιληφθεί κανείς κάτι, πρέπει να το καλέσει αμέσως! Επίσης μπορεί να καλεί το 1056 που είναι η Εθνική Γραμμή SOS σε περίπτωση που θέλει να συζητήσει ή να ζητήσει συμβουλές όσον αφορά στο θέμα της κακοποίησης.

 

Γλωσσάρι 

Στο παρόν άρθρο χρησιμοποιούμε τους όρους «παιδεραστία» και «παιδεραστής» αντί των κατά κόρον χρησιμοποιούμενων «παιδόφιλος» και «παιδοφιλία» καθώς οι τελευταίοι δεν είναι ελληνικές λέξεις. Πρόκειται για αγγλικούς όρους, οι οποίοι αποτελούνται από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις παις και φίλος. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν υποτιμητικά ή και υβριστικά τον όρο «φιλόπαις».

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

 

Τάσσος Κυρίκος

Μαθηματικός