Σύνταξη άρθρου: Κωνσταντίνος Ουρανός
Επιμέλεια άρθρου: Αγάθη Πατσιούδη

Η μάχη και η πολιορκία του Ναυαρίνου, ζωγραφιά από παραγγελία του Μακρυγιάννη στον Δημήτρη Ζωγράφο

Όποιος ξέρει λίγη, ελάχιστη, ιστορία πάντα στέκεται σε αυτό το κεφάλαιο της ευρωπαϊκής ιστορίας, της δικής μας ιστορίας. Γιατί το κάνει όμως; Διότι, καταρχάς, οι συνέπειες αυτής της σπουδαίας και σημαντικής επανάστασης υφίστανται και σήμερα, είναι ορατές παντού. Πρώτα-πρώτα εμείς οι Έλληνες είμαστε ελεύθεροι και έχουμε κράτος δικό μας, τη γη μας, χάρη σε αυτήν την Πράξη των πολύ άμεσων προγόνων μας, εφτά μόλις γενιές πριν. Δεύτερον η Επανάσταση του 1821 συνιστά ένα ακόμη κεφάλαιο στη μακρά σειρά γεγονότων ελευθερίας του έθνους μας και που δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που ονομάζουμε Ελληνική Ιστορία. Φυσικά συνιστά και επίτευγμα μέγα κοινωνικό και πολιτισμικό στα πλαίσια της νεωτερικότητας, στα πλαίσια της συνέχειας της ελληνικής μας ταυτότητας, όπως αυτή επαναπροσδιορίστηκε, για ακόμη μία φορά, με την είσοδό μας στον 19ο αιώνα. Τρίτον μας διδάσκει και μας υποδεικνύει με μεγάλη σαφήνεια τον τρόπο με τον οποίο αποκτώνται αλλά και διατηρούνται η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, η ισότιμη συμμετοχή στα πεπραγμένα και τις αποφάσεις των ελεύθερων λαών.

Ο έφιππος ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου, μπροστά στην Παλιά Βουλή. Ο Γέρος του Μοριά δείχνει με το δάχτυλο την Κωνσταντινούπολη, που ήταν και ο ιδεολογικός/ψυχολογικός στόχος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, της ιδεολογίας δηλαδή της Επανάστασης του 1821. Ο ανδριάντας είναι έργο του Λάζαρου Σώχου

Αλήθεια όμως, τι άνθρωποι ήταν αυτοί που ξεσηκώθηκαν; Με κάθε βεβαιότητα δεν είναι οι γραφικοί και ατρόμητοι με τις φουστανέλες και τα τσεμπέρια, που σε κοίταζαν κατάματα και φώναζαν «Ωρέ!». Δεν είναι «οι λίγοι που αντρειωμένα στάθηκαν απέναντι στον Τούρκο και…». Είναι οι άνθρωποι που, επειδή απαίτησαν την ελευθερία τους, σουβλίστηκαν (δε συνέβη μόνο στον Αθανάσιο Διάκο), που βιάστηκαν ομαδικά και αυτοί και τα παιδιά τους, πριν να σφαγιαστούν, που γδάρθηκαν ζωντανοί ή που ζωντανοί πετάχτηκαν στη φωτιά, που απαγχονίστηκαν σε διαβόητους πλατάνους, που εγκλείστηκαν ομαδικά σε φρικτά υπόγεια, για να πεθάνουν όρθιοι και βασανιστικά ανακατεμένοι οι ζωντανοί με τους νεκρούς. Ακόμη, είναι αυτοί που τα κεφάλια και τα αυτιά τους γέμισαν επινίκεια των Τούρκων/Τουρκαλβανών/Αιγυπτίων καλάθια (στο Μεσολόγγι τα πάστωσαν κιόλας!), είναι αυτοί οι άνθρωποι που πωλούνταν στα παζάρια, για να χαθούν οι περισσότεροι στα βάθη της Ανατολίας. Είναι αυτοί που ανατινάζονταν σε μπαρουταποθήκες, για να μην πάθουν όλα τα παραπάνω ή που πηδούσαν με τα παιδιά τους στους γκρεμούς για τον ίδιο λόγο. Είναι αυτοί που… ο κατάλογος με τα φρικτά μαρτύρια είναι μακρύς και αποτρόπαιος και οι άνθρωποι αυτοί τα υπέστησαν για την ελευθερία, που ούτε ήξεραν τι και πώς είναι. Θα μπορούσαμε να τους πούμε αυτοδίδακτους της Ελευθερίας με τίμημα φρίκης.

Ο έφιππος ανδριάντας του Γεωργίου Καραϊσκάκη στη νοτιοανατολική γωνία του Ζαππείου, απέναντι από το Καλλιμάρμαρο. Η ιδιαίτερες τιμές των Αθηναίων προς τον Καραϊσκάκη οφείλονται και στο ότι ο σημαντικότατος αυτός αγωνιστής του ‘21 πολέμησε και πέθανε στην Αττική. Ο ανδριάντας είναι έργο του Μιχαήλ Τόμπρου

Για να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα τι σημαίνει και τι πραγματικά είναι η Επανάσταση του 1821, ας δούμε τη γλώσσα που χρησιμοποίησαν οι ίδιοι οι Έλληνες, που την πραγματοποίησαν. Έλεγαν λοιπόν, «ο μεγάλος Σηκωμός». Ναι, Σηκωμός, διότι όποιος είναι δούλος είναι στο έδαφος, δε βλέπει ορίζοντα, δεν κοιτάζει κανέναν στα μάτια, όπως κάνει χωρίς να χρειάζεται καν να το σκεφτεί ο ελεύθερος άνθρωπος. Και οι άνθρωποι αυτοί, οι λίγοι, οι μικροί, Σηκώθηκαν… Έλεγαν «ο Αγώνας» και ονόμαζαν τους εαυτούς τους «Αγωνιστές». Ο όρος δε χρειάζεται πολύ ανάλυση. Εννοούσαν την τιτάνια προσπάθεια, τον απροσμέτρητο κόπο, τις θυσίες ψυχής, σώματος, περιουσίας που ήταν απαραίτητες για να πετύχουν τον υπέρτατο σκοπό, την ελευθερία. Ο όρος Αγώνας σημαίνει και την καθημερινή προσπάθεια για επιβίωση, μην το ξεχνάμε. Δεν τον χρησιμοποιούμε και σήμερα; Οι Έλληνες της Επανάστασης ταύτισαν την ελευθερία με την επιβίωση εν ολίγοις.

Οι προτομές των Καραϊσκάκη και Νικηταρά στο Πεδίον του Άρεως, στη λεγόμενη «Λεωφόρο των Ηρώων». Εκεί υπάρχουν παρατεταγμένοι αντικρυστά οι προτομές σχεδόν όλων των γνωστών Αγωνιστών και Αγωνιστριών του ‘21

Δεν χρειάζονται άλλα λόγια για αυτήν την τόσο σπουδαία Εθνική Επέτειο. Μόνο να μνημονεύσουμε: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γιώργος Καραϊσκάκης, Ανδρέας Μιαούλης, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογέννους και χιλιάδες χιλιάδων άλλοι. Δραγατσάνι, Αλαμάνα, Χίος, Μεσολόγγι, Ανάλατος, Ψαρά, Γραβιά, Μανιάκι και εκατοντάδες άλλοι τόποι θυσίας και δόξας. Θυσίας, όπως την περιγράψαμε, Δόξας, όπως την άφησε σε όλη του την ποίηση παρακαταθήκη ο Σολωμός, Δόξας, όπως περήφανα μας την πρόφτασε η δημοτική μούσα και η Παράδοση.

Ζήτω η 25η Μαρτίου, ζήτω η Ελευθερία, ζήτω το Έθνος μας!

Όπλα, σημειώσεις και επιστολές και προσωπικά αντικείμενα του στρατηγού Μακρυγιάννη, Γεννάδιος Βιβλιοθήκη

 

Ηλ. Ταχ.: [email protected]

Κωνσταντίνος Ουρανός

Δάσκαλος

 

Ιωάννα Ασυλογιστάκη

Δασκάλα

 

Τάσσος Κυρίκος

Μαθηματικός

 

Αγάθη Πατσιούδη

Δασκάλα – Ειδική δασκάλα επί των Διαταραχών Λόγου

 

Χριστίνα-Μαρίνα Κακλαμάνη

Νηπιαγωγός